Over Maud

Toen ik in 1997 mijn opleiding voor verloskundige in België afrondde, had ik een droom: met mijn koffertje aan de voordeur staan en vrouwen thuis in hun eigen omgeving begeleiden.
Dit was nog niet zo eenvoudig omdat de meeste vrouwen in België kozen voor begeleiding in het ziekenhuis.
Mijn eerste werkervaring was dan ook in Belgische ziekenhuizen, waar ik veel leerde over de werkwijze in de 2e lijn. Later kreeg ik de unieke kans om een opleiding te volgen voor buitenlands opgeleide verloskundigen in Nederland. Zo kon ik leren in de thuissituatie te werken. Wat een kans! Ik greep ze met beide handen gretig aan.

En wat was ik verrast hoe zwangerschap en bevalling zo cultureel bepaald worden! Het was maar een afstand van een uurtje rijden en wat een verschil! In België zag ik vrouwen die angstig waren voor risico’s en pijn.
In Nederland hadden vrouwen zoveel meer vertrouwen in het natuurlijke proces en hun mogelijkheden. Daardoor konden ze zo veel meer genieten van hun zwangerschap. In de regio waar ik stage liep, was toen nog een bepaalde vanzelfsprekendheid: 90% van de vrouwen kozen toen nog om thuis te bevallen, want “mijn moeder had daar ook voor gekozen”.
Ik begeleidde baringen op binnenschepen, boerderijen of midden in de stad op alle mogelijke momenten van de dag en nacht.
En ik genoot met volle teugen: ik kreeg de kans om zoveel vrouwen in hun kracht te aanschouwen. Dat was heel inspirerend en vreugdevol.

Gaandeweg mijn carriere ging ik mijn begeleiding nog meer verfijnen. Ik stelde mezelf steeds opnieuw de vraag: wat heeft deze mooie vrouw nu nodig om optimaal te kunnen baren?
Een antwoord was om een vrouw zo veel mogelijk ruimte te geven en haar eigen unieke ritme te laten volgen. En dan zag ik wonderlijke dingen gebeuren: vrouwen die vlot baarde van een 10 ponder! Of na verandering van houding plots persdrang kregen. Ik zag vrouwen die moesten schudden met een been in zijligging en andere vrouw met haar handen knijpen in zachte balletjes om tot volledige ontsluiting te komen.
Er was zoveel eigenheid. Zoveel unieke manieren van baren.
Hun partners waren vol verwondering en ik zag ze zichzelf afvragen: wauw! Is dit mijn vrouw?
Ik zag zoveel liefde en betrokkenheid en moest regelmatig een traantje wegpinken. Wat een voorrecht om hier bij te zijn!
Ik ontdekte gaandeweg de jaren dat ik veel minder had te doen en meer had te laten.

Helaas kwam er in de loop der jaren ook meer twijfel en onzekerheid in de Nederlandse “bevalcultuur”. Beangstigende media verhalen hadden een negatieve impact.
Onze wereld werd steeds sneller en technischer. Er kwamen meer (echoscopische) onderzoeken ed. wat langs de ene kant meer info gaf en langs de andere kant ook meer verwijdering van onszelf: ons eigen voelen en weten.
Ik zag ook af en toe vrouwen flink worstelen tijdens de baring: ze hadden moeite met het loslaatproces. Ze wisten niet wat ze ermee aan moesten. Ik merkte dat ze niet genoeg verbinding met hun lijf voelden.
Om die ommezwaai nog te kunnen maken tijdens de baring, was vaak te moeilijk. Daarvoor had je meer tijd nodig om daarmee te oefenen tijdens je zwangerschap.

Dat deed me een opleiding voor haptonomische zwangerschapsbegeleiding volgen.
Ik werd rond die periode ook zwanger van mijn eerste kindje Imme.
Na 13 jaar als verloskundige aan het werk te zijn geweest, mocht ik dan zelf aan de lijve ervaren hoe het is om te baren. De haptonomie gaf me gelukkig krachtige handvaten, om met de weeenstorm die ik ervoer om te gaan.
Mijn beide jongens zijn allebei vlot thuis geboren. De jongste in bad en hij is nog steeds een waterratje. Dat waren voor mij bekrachtigende ervaringen geweest, die ik elke vrouw gun. Het sterkte me in de eerste stapjes van het moederschap.
Ik rondde mijn opleiding af na de geboorte van mijn 2e zoontje Jente en startte met de haptonomische begeleiding naast mijn werk als verloskundige.

Na 16 mooie jaren (waarvan 12 jaar in deze regio) in de geboortezorg te hebben gewerkt, werd ik chronisch ziek. Ik moest noodgedwongen stoppen met wat ik het liefste deed: werken als verloskundige.
Toch kon ik het begeleiden van zwangere vrouwen en hun partners niet los laten.
Mijn lichaam legde me een heel ander ritme op. En deze vertraging was opnieuw een aanzet om nog meer naar mijn lichaam te gaan luisteren en ermee te verbinden. Nieuwe trainingen om het lichaamsbewustzijn in mezelf te vergroten, hielpen me erbij en ik ontdekte zo’n rijkdom in mezelf, een hele wereld van voelen. Dat geeft me momenten van diepe vreugde en vervulling. Als bijeffect ontdekte ik nieuwe manieren om met lastige emoties om te gaan. Er compassievol naar te kijken, ze te doorvoelen, waardoor ze kunnen transformeren. 

Deze rijke ervaring, zowel met zwangerschap en geboorte, als het vergroten van het lichaamsbewustzijn kan ik nu inzetten om zwangere vrouwen en hun partner nog beter te begeleiden.

Andere interesses: powervoeding, verbindende communicatie, relatie dynamieken, rouwverwerking.

Relevante opleidingen en ervaring: lees meer