Vrouwen kunnen van nature toch bevallen? Dat zit toch in hun DNA?

Het verloop van een bevalling kan je toch niet sturen?

Dat klopt allemaal!

 

Toen ik in het jaar 2000 in Nederland voor het eerst mee thuisbevallingen mocht begeleiden, kon ik ook ervaren, hoe vrouwen zo natuurlijk bevielen. Het was nog voor het digitale tijdperk en er was nog zoveel meer rust en vertrouwen…

En dat was fantastisch!

Ik heb zoveel mooie bevallingen begeleid in de binnenstad, boerderijen tot binnenschepen aan toe.

Ik begeleidde ook bevallingen in het ziekenhuis en die zijn me net zo dierbaar, maar vooral thuis zag ik de eigenheid van vrouwen en hun partners. En wat ze precies deden en nodig hadden om hun te kindje te laten geboren worden. Omdat ze in hun eigen omgeving zich vrijer en meer autonoom voelden. En dus bij voorbeeld meer durfden te vragen naar privacy, (oer)geluid durfden te maken…of intuïtief durfden over de keukenvloer te kruipen, omdat het hen goed deed.

 

En toch waren er ook vrouwen, waarbij het moeizaam ging. Die toch ook heel dapper dit proces aangingen. Werkte met de weeen. Uiterlijk gezien, hetzelfde deden dan de andere vrouwen. Waarom lukte het hen dan niet?

Ik kon daar niet direct de vinger op leggen. Dat intrigeerde me.

 

Ik kon dan af en toe ook mezelf bevragen: zou ik het dan kunnen? Terwijl ik het elke dag vrouwen zag doen. Ik was zo vertrouwd met bevallen!

Nu, weet ik dat ik vooral een rationele vraag stelde, voor een lijfelijk, gevoelsmatig weten. Ik was niet in verbinding met mijn lichaam. Ik had echt geen idee.

Dat kan vaag klinken: niet in verbinding zijn met je lichaam. Hoezo dan? Je bent toch altijd in verbinding? Dat is waar! Je bent altijd in verbinding, maar niet altijd even bewust, voelend.

 

Ik ontdekte die gevoelsmatige verbinding terug in een opleiding haptonomie. (Ik zeg “terug”: want we worden allemaal als baby tje met deze zintuigelijke sensitiviteit geboren- alleen raken we dat gaandeweg ons leven verleert )

In deze opleiding leer je om met bewuste aanraking weer meer innerlijk te voelen van je lichaam.

Toen pas realiseerde ik me: Hey, ik wist wel dat ik 2 benen had en ik kon ze wel bewegen.

Maar ik voelde ze niet.

Nu…als ik op mijn stoel zit en dit neerschrijf, voel ik ze, van binnenuit , bewust… tot in mijn tenen.

En dat kan je dus ook “herontdekken” in je buik, je bekken, je rug en je bekkenbodem.

 

Via de Healing Tao training en mindfulness ging ik die zintuiglijke sensitiviteit nog meer verkennen.

En toen realiseerde ik me dat ik nooit heb geweten dat ik zoveel subtiele spanning in me droeg. Eigenlijk hield ik onbewust altijd mijn buikje wat op. Maar ik wist het niet. Ik had er ook geen last van.(behalve tijdens mijn zwangerschappen. Ik droeg mijn kindjes hoog in mijn buik.)

 

Ik wist ook niet dat je psoasspier (een spier die helemaal vanuit je rug over je heupen tot aan je liezen loopt), mee de ruimte in je buik en bekken bepaalt.

De psoasspier die heel gevoelig is voor stress en dan gaat aanspannen. In de training ontdekte ik dat best veel vrouwen (onbewust) spanning in hun lichaam en met name ook in hun bekken ervaren.

 

Tijdens mijn begeleiding leer je weer je lichaam innerlijk bewust te voelen en ga je dus het verschil opmerken tussen spanning en ontspanning.

En dat is heel subtiel voelbaar. Je voelt dan geen aangespannen spieren maar meer het gewaarzijn van je rug en je bekken en je innerlijke ruimte. (Spanning maakt dat je minder voelt)

Doordat er meer ruimte komt, kan je kindje dan ook meer een comfortabele houding aannemen in je buik.

 

En tijdens je bevalling makkelijker meebewegen met de weeenkracht.

En in de begeleiding ontdek je nog veel meer: je gaat je bekkenbodem leren kennen, de beweeglijkheid ervan....en hoe spanning in je mond, spanning in je bekkenbodem geeft.

En je leert o.a. wat jouw reactie op pijn/belasting is.

Waar je je innerlijk nog schrap zet. En hoe je kan oefenen om juist met je aandacht naar de pijn toe te gaan ipv je af te wenden. Hoe je je weefsels weer kan verzachten. De pijn/belasting kan toestaan.

Dan kan je innerlijk jouw proces volgen en kan je je kindje bewust loslaten.