Wat maakt dat ‘t niet lukt?

Er zit soms iets voor, waardoor het genieten niet kan toegelaten worden:

een bepaalde angst, ervaringen die nog niet verwerkt zijn (van een vorige zwangerschap), de zwaarte van fysiek belabberd voelen, ze kan de lichaamsveranderingen nog niet bij benen, etc.

Dit wordt -al dan niet bewust- weggedrukt en daarmee werpt ze onbedoeld een blokkade op.

Die blokkade kan soms letterlijk voelbaar zijn in haar buik.

En maakt t moeilijker om de verbinding met haar kindje te voelen.

Schuldgevoelens daarover maken het extra complex.

 

Wanneer ze de schaduwzijde (angst, verdriet, etc) blokkeert, blokkeert ze ook het licht: het plezier, de vreugde.

Als ze de moed vindt om stapje voor stapje de angst wel in de ogen te kijken en te voelen, het verdriet toe te laten, etc…

dan kan het weer gaan stromen.

 

En als ze met zachtheid weer contact leert maken met haar buik, kan er ontspanning komen.

Het genieten komt dan vanzelf.

Daar hoeft ze dan niet haar best voor te doen.

 

En dat hoeft dan niet groots, meeslepend of uitbundig te zijn. (t mag natuuurlijk wel ;-) )

Maar het kan ook een innerlijk vreugdesprankeltje zijn.